ລະບົບນິເວດການເມືອງຂອງເຂື່ອນໄຟຟ້ານ້ຳຕົກ “ທີ່ມີການປະຕິບັດດີທີ່ສຸດ” ໃນ ສປປ ລາວ ມີຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳດ້ານໂຄງສ້າງ, ຄວາມຮຸນແຮງໃນໄລຍະຍາວ ຫຼືບໍ່?

ພື້ນທີ່ອັນກວ້າງໃຫຍ່ໃນເຂດຊົນນະບົດຂອງລາວກຳລັງມີການຜັນປ່ຽນຢ່າງໄວວາ ຜ່ານໂຄງການພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງ. ໃນທີ່ນີ້ ຈະເວົ້າເຖິງການພັດທະນາພະລັງງານທາງນ້ຳ ເຊິ່ງປະກອບສ່ວນສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການປ່ຽນແປງຂອງລະບົບນິເວດ-ສັງຄົມໃນຊົນນະບົດ ເນື່ອງຈາກຄວາມແຕກແຍກດ້ານການເມືອງ-ສັງຄົມທີ່ພົ້ນເດັ່ນ ຍ້ອນການຮີບຮ້ອນສ້າງເຂື່ອນ. ໂຄງການເຂື່ອນໄຟຟ້ານ້ຳຕົກ ເທີນ-ຫີນບູນ ເຂື່ອນຕົວແບບລະດັບຊາດ ທີມີການສຳປະທານໃນປີ 1998 ແລະ ມີການຂະຫຍາຍກິດຈະການໃນປີ 2012 ສະແດງໃຫ້ເຫັນກໍລະນີຕົວຢ່າງກ່ຽວກັບຜົນດ້ານລະບົບນິເວດ-ສັງຄົມທີ່ສະຫຼັບສັບຊ້ອນຂອງເຂື່ອນໄຟຟ້າ. ຜູ້ສະເໜີໂຄງການຢັ້ງຢືນວ່າໂຄງການດັ່ງກ່າວສະແດງໃຫ້ເຫັນຕົວຢ່າງທີ່ດີທີ່ສຸດ ຂອງການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ແລະ ມີການວາງແຜນ ຜ່ານຄວາມສຳເລັດໃນການຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບທາງລົບ ແລະ ການແບ່ງປັນຜົນປະໂຫຍດຮ່ວບກັບຊຸມຊົນທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບ ແລະ ມີການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດທີ່ສອດຄ່ອງຕາມມາດຖານການປະຕິບັດທີ່ດີຂອງສາກົນ. ບົດວິໄຈນີ້ສຶກສາລັກສະນະຂອງຄວາມຍືນຍົງດັ່ງກ່າວ. ເຮົາສະແດງເຫດຜົນຖົກຖຽງວ່າ ໃນຂະນະທີ່ໂຄງການດັ່ງກ່າວປະສົບຜົນສຳເລັດໃນແງ່ຂອງການບັນລຸຈຸດປະສົງດ້ານເສດຖະກິດທີ່ແນ່ນອນຕາມເປົ້າໝາຍຂອງລັດຖະບານ ແລະ ນັກລົງທຶນ, ຫຼັກຖານທາງດ້ານຄວາມຍືນຍົງຂອງສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ສັງຄົມຍັງຄົງບໍ່ຊັດເຈນ, ເຮັດໃຫ້ມີຄຳຖາມກ່ຽວກັບໂຄງການເຂື່ອນໄຟຟ້ານ້ຳຕົກແຫ່ງອື່ນໆໃນລາວ ທີ່ມີມາດຕະຖານ ແລະ ການຄວບຄຸມທີ່ຕ່ຳກວ່າ. ໂດຍພິຈາລະນາຈາກຜົນກະທົບທາງລົບ ແລະ ຜົນຕໍ່ສັງຄົມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໃນລ້ອງແມ່ນ້ຳຫີນບູນ, ບົດວິໄຈນີ້ ຈະຫາລືວ່າມັນເປັນການສົມຄວນຫຼືບໍ່ ແລະ ສົມຄວນເທົ່າໃດ ທີ່ຂະບວນການພັດທະນາພະລັງງານທາງນ້ຳ ພາຍໃຕ້ການຄຸ້ມຄອງຂອງອຳນາດການປົກຄອງ ຈະມີການກຳນົດຂອບເຂດໃນການສະແດງຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳດ້ານໂຄງສ້າງ ແລະ ຄວາມຮຸນແຮງໃນໄລຍະຍາວ.