ป่าชายเลน ภูมิอากาศ และวิถีชีวิตในประเทศไทย: กรณีศึกษาจาก ชุมชนไหนหนังและชุมชนคลองประสงค์ จังหวัดกระบี่ และชุมชนบางค้างคาว จังหวัดตรัง

ประเทศไทยได้ให้คำมั่นว่าจะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลง 20% ภายในปี 2573 และบรรลุความเป็นกลางทางคาร์บอน (net-zero) ภายในปี 2608 ซึ่งได้จุดประกายความพยายามในระดับชาติภายใต้โครงการ Thailand Voluntary Emission Reduction Program (T-VER) โดยมุ่งเน้นไปที่โครงการด้านการเงินคาร์บอน (carbon-financing) ในระบบนิเวศป่าชายเลน ภายใต้โครงการนี้ บริษัทขนาดใหญ่หลายแห่งได้ลงทุนฟื้นฟูป่าชายเลนเพื่อชดเชยการปล่อยก๊าซและได้รับคาร์บอนเครดิต โดยมักทำผ่านบันทึกความเข้าใจ (MOU) ที่ลงนามร่วมกับชุมชนท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม หลักฐานแสดงให้เห็นว่าข้อตกลงเหล่านี้ไม่เป็นที่เข้าใจอย่างถ่องแท้โดยสมาชิกชุมชน ซึ่งก่อให้เกิดข้อกังวลสำคัญเกี่ยวกับความโปร่งใส อำนาจต่อรอง และการแบ่งปันผลประโยชน์อย่างเป็นธรรม

เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว มูลนิธิความรู้เพื่อการพัฒนา (Knowledge for Development Foundation: K4D) ได้ดำเนินการวิจัยทางกฎหมายและการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมในชุมชนที่พึ่งพาป่าชายเลนจำนวนสามชุมชนในจังหวัดกระบี่และตรัง การวิจัยมีเป้าหมายเพื่อสำรวจพลวัตอำนาจที่มีผลต่อกระบวนการตัดสินใจ ประเมินผลกระทบของโครงการคาร์บอนเครดิต และสนับสนุนการขึ้นทะเบียนป่าชุมชน (Community Forestry: CF) ของชุมชน ผ่านการปรึกษาหารือ การจัดอบรมเสริมศักยภาพ และการใช้เครื่องมือแบบมีส่วนร่วม ได้แก่ การสำรวจเศรษฐกิจสังคมและการทำแผนที่ชุมชน โดยให้ความสำคัญกับการมีส่วนร่วมของผู้หญิงและการกำกับดูแลที่ครอบคลุม

รายงานฉบับนี้นำเสนอกรณีศึกษาในแต่ละชุมชน ถ่ายทอดประสบการณ์ ข้อกังวล และความคาดหวังของชุมชนในช่วงเริ่มต้นของการดำเนินโครงการ T-VER โดย K4D ทำหน้าที่เป็นตัวกลางและผู้สนับสนุนองค์ความรู้ เพื่อเน้นย้ำถึงความจำเป็นเร่งด่วนในการสร้างกลไกการมีส่วนร่วมที่เท่าเทียมและรอบรู้มากขึ้นในโครงการด้านการเงินเพื่อสภาพภูมิอากาศที่มุ่งเน้นชุมชนชายฝั่งที่เปราะบาง